όψιμος

-η, -ο (Α ὄψιμος, -η, -ον)

1. αυτός που γεννιέται, γίνεται ή παράγεται μετά από το κατάλληλο και καθορισμένο χρονικό διάστημα, καθυστερημένα

2. (για καρπό) αυτός που ωριμάζει αργά

νεοελλ.

1. μτφ. αυτός που εκδηλώνεται με καθυστέρηση («όψιμο ενδιαφέρον»)

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα όψιμα

καρποί που σπέρνονται ή μαζεύονται αργά, οψιμιές

αρχ.

(σχετικά με την ποιητική τέχνη, πρόσφατος.

επίρρ...

οψίμως και όψιμα (Α ὀψίμως)

καθυστερημένα, αργά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀψέ + κατάλ. -ιμος (πρβλ. πρώ-ιμος)].